Een keizersnede | Ervaringsverhalen van real moms

Veel vrouwen hopen van tevoren dat een keizersnede niet nodig is en dat zij op een natuurlijke manier bevallen. 'Helaas' is een keizersnede soms toch noodzaak. Een keizersnede kan vooraf gepland zijn, maar het kan ook zo zijn dat er tijdens de bevalling besloten wordt om voor een keizersnede te gaan (in sommige gevallen zelfs met spoed). 

Wat is een keizersnede?

Een keizersnede is een operatie waarbij de baby via de buikwand wordt gehaald. De operatie duurt niet heel lang; je baby wordt in de meeste gevallen een kwartier na het begin van de operatie geboren. 

Keizersnede ervaringsverhalen 

Annerieke is de moeder van de twee-eiige tweeling Eva en Vanja. Eva kwam via de natuurlijke weg en voor de geboorte van Vanja is er tijdens de bevalling voor een keizersnede gekozen. Kristel, moeder van Olliver, heeft een geplande keizersnede gehad. Beide moeders vertellen hoe zij de bevalling hebben ervaren.

Een tweeling, waarvan 1 met keizersnede

Annerieke beviel ruim vier jaar geleden van de twee-eiige tweeling Eva en Vanja. Na vier jaar dokteren was ze met behulp van icsi zwanger. Zij werd na een zwangerschap van 37 weken ingeleid. 

"Na 37 weken zwangerschap heb ik aangegeven dat ik ingeleid wilde worden, omdat ik last had van duizelingen en flauwtes. Met 38 weken werd ik ingeleid. Ik kreeg zeven prime tabletten, verspreid over drie dagen om mijn baarmoedermond rijp te maken."

Eva en Vanja (dochters van Annerieke), vlak na hun geboorte. 

De tabletten werden op 28 februari ingebracht en op donderdag 3 maart braken haar vliezen. Vanaf toen ging het allemaal vrij snel.

"Ik had om acht uur 's ochtends weeënopwekkers gekregen en om half elf 's ochtends had ik al 6 centimeter ontsluiting. De OK was nog niet vrij, dus moest ik nog even doorpuffen. Ik kreeg een pijnpomp, die was leuk! Daardoor kon ik (relaxt) alles meemaken."

Na 9 minuten persen lag dochter Eva in de armen van moeder Annerieke. Toen bleek al snel dat Vanja in een split lag. De artsen hadden haar voetje vast, maar voelden heel veel weerstand. Toen werd er besloten om Vanja met een keizersnede te halen. Annerieke kreeg daarna direct een ruggenprik. Dochter Eva werd onder een warmtelamp gelegd, terwijl Vanja met een keizersnede werd gehaald. Annerieke reed onderweg naar de OK langs dochter Eva en riep naar de verloskundige: ‘Je blijft erbij hè?!’ "Toch voelde het goed. Ik was heel relaxt." 

"Vanja was net 2070 gram en 42 centimeter. Eva was 2930 gram en 48 centimeter. Er heeft in totaal drie kwartier tussen de tweeling gezeten. Vanja deed het heel goed en er hoefde geen spoedkeizersnede aan te pas te komen. Vier jaar later is Vanja nog steeds iets kleiner dan Eva. En de meiden lijken ook niet heel veel op elkaar." 

Geplande keizersnede Kristel

Kristel, moeder van Olliver, is bevallen met een geplande keizersnede, omdat zij placenta previa (voorliggende placenta) in combinatie met een laagliggend myoom (vleesboom) had. Met de 20 weken echo is voor het eerst over een geplande keizersnede gesproken, maar Kristel had tot 5 dagen voor de geboorte de hoop dat het een natuurlijke bevalling werd.

"Op de dag zelf moest ik mij melden op de verloskamer om klaar gemaakt te worden voor de OK. Ik voelde dwang en ik had het gevoel dat er niet geluisterd werd naar mij. Ook was ik een beetje 'panisch' over het feit dat een ruggenprik verplicht was. Mijn partner mocht in de eerste instantie bij de ruggenprik zijn, maar uiteindelijk kon dit toch niet."

Eenmaal op de OK kreeg Kristel een infuus en een blaaskatheter. Daarna werd zij samen met haar partner naar de OK gebracht. Ze gingen haar voorbereiden voor de keizersnede, waarna er verteld werd dat Kristel toch onder narcose moest. 

"Mijn partner nam afscheid van mij en ik werd in slaap gebracht. Toen ik bijkwam werd ik naar de verkoeverkamer gebracht waar, nadat ik goed bij was en minder pijn had, mijn partner met Olliver naar me toe werden gebracht. Daar kreeg ik mijn pyjama aan en kon ik Olliver voeden." 

Kristel heeft het niet als een echte bevalling ervaren. Zij ziet het als een zware buikoperatie met een prachtig cadeau aan het einde. De keizersnede zelf heeft slechts twee minuten geduurd. Het hechten duurde iets langer. Olliver is op 30 juni om 10.27 uur na een zwangerschap van 38 weken geboren met een gewicht van 2725 gram en een lengte van 46 centimeter.

Herstellen keizersnede annerieke

Annerieke, moeder van de tweeling Vanja en Eva, kijkt terug op een supermooie dag, ondanks dat de bevalling in totaal drie dagen duurde. "Herstellen duurde niet lang. Ik liep alweer naar het centrum toen de kraamhulp er nog was. Ik voelde mij goed en ik had niet veel last van de keizersnede." Wel zorgde Annerieke ervoor dat zij maar twee keer per dag de trap op en af hoefde, waardoor haar lichaam goed kon herstellen. Ze hoefde geen oefeningen te doen, maar kreeg wel het advies om rustig aan te doen.

Herstellen keizersnede olliver

Kristel, moeder van Olliver, mocht na drie dagen naar huis, maar door een afwijking van een plek op de huid werden ze de volgende dag teruggestuurd door de kraamhulp en verloskundige. Deze opname op de kinderafdeling duurde vervolgens vier dagen.

"Nu, ruim 18 weken later, heb ik er nog steeds last van. Ik moet veel geduld hebben met het herstel. Ik moest op een half jaar herstel rekenen en mocht de eerste 6 weken alleen de kleine tillen. Verder kreeg ik het advies om rust te nemen waar kon."

Terugkijkend op de bevalling

Kristel - "Ik zie het niet als een bevalling zoals ik al eerder zei, maar mocht het bij een eventuele tweede weer op een keizersnede aankomen, dan wil ik het liefst dat er niet meer vooraf een datum gepland wordt. Het is gewoon beter voor het kindje om zelf te beslissen wanneer het geboren wordt. De opname op de kinderafdeling heeft ervoor gezorgd dat dit gevoel bij mij alleen maar sterker werd." 

Annerieke - "Terugkijkend op de bevalling zou ik het op dezelfde manier doen. Ik heb gelukkig geen angsten aan de bevalling overgehouden. De enige teleurstelling die ik kreeg, was aan het begin bij het inleiden, omdat ik dacht dat het toen al zou gaan gebeuren. Achteraf was het wachten beter voor mijn eigen lichaam. Ik heb nergens spijt van gehad, van geen enkele beslissing die gemaakt is.   

Annerieke wil meegeven aan zwangere vrouwen dat je jezelf niet gek moet laten maken. Niet door verhalen van anderen en niet door het internet. "Probeer het op je af te laten komen."