Zwangerschapsvergiftiging ervaringen

Zwangerschapsvergiftiging is een ziekte tijdens de zwangerschap met ernstige complicaties. In eerste instantie ontstaan deze complicaties door een te hoge bloeddruk. Zit dit in je familie of had je voor de zwangerschap al vaker last van een hoge bloeddruk? Houd dit dan extra in de gaten en sla geen controle over.

Vormen van zwangerschapsvergiftiging

Een ergere vorm (ook wel gevolg van) zwangerschapsvergiftiging is: 

• Pre-eclampsie: dit kan voor een verminderde werking van de placenta zorgen, waardoor je kleine te weinig voedingstoffen binnen krijgt. Dit zorgt weer voor een groeiachterstand. 
• HELLP syndroom: ook hier kan je ongeboren kindje groeiachterstand oplopen. De gevolgen van het HELLP syndroom zijn wel groter dan bij pre-eclampsie. 
• Eclampsie: dit is de meest ernstige vorm van zwangerschapsvergifting. De situatie is dan ook levensbedreigend voor zowel moeder als kind. Bij deze vorm kun je stuiptrekkingen krijgen.

Zwangerschapsvergiftiging ervaringen 

Wij spraken met twee moeders die beiden te maken hebben gehad met zwangerschapsvergiftiging. Annika had in eerste instantie niet de symptomen, maar kreeg wel zwangerschapsvergiftiging. En we spraken met moeder Wendy die het HELLP syndroom kreeg. 

Fleur en Daan, zoon en dochter van Annika. 

Annika, moeder van de twee-jarige dochter Fleur en de ruim vier maanden oude zoon Daan, werd bij beide kinderen ingeleid. Bij de eerste gebeurde dit accuut en bij de tweede was Annika voorbereid. Annika vertelt hoe zij haar eerste bevalling (met acute inleiding) heeft ervaren. 

"Ik was 35 weken zwanger. Zondagnacht kreeg ik erg last van mijn maag. De volgende ochtend heb ik direct de verloskundige gebeld. Toen mijn bloeddruk veel te hoog bleek werd ik meegenomen naar het ziekenhuis. Mijn partner kwam toen ook direct."  

Annika had, buiten erge buikpijn, verder geen symptomen die duidden op zwangerschapsvergiftiging. In veel gevallen ben je ziek, misselijk, kun je last hebben van hoofdpijn en tintelingen in de handen. Annika had wel last van een hoge bloeddruk. 

"Maandagochtend in het ziekenhuis heb ik urine afgegeven. Hier bleek teveel eiwit in te zitten. Toen is er direct besloten dat ik accuut ingeleid zou worden. Ik was toen 35 weken zwanger." 

HELLP Syndroom Wendy

Wendy is bij haar eerste (en tot nu toe nog enigste) kind ingeleid vanwege het HELLP syndroom. Dit is een ergere variant van zwangerschapsvergiftiging. Haar symptomen waren: 

• rugpijn (het gevoel alsof er ter hoogte van de maag iets om haar buik zat);
• hoofdpijn;
• hoge bloeddruk.

"Op controle vertelde ik over mijn erge rugpijn. Toen ik deze beschreef werd ik direct doorgestuurd naar het ziekenhuis. Na een aantal onderzoeken ben ik vrijdag naar huis gestuurd. Toen de pijn nog erger werd, werd ik zondag opgenomen." 

Op zondagavond met 36 weken en vijf dagen is Wendy opgenomen en werd zij direct aan het infuus gelegd. Maandag begon het inleiden door middel van tabletten. Na drie dagen had ze slechts twee centimeter ontsluiting. Op woensdag werd toen een ballonkatheter ingebracht en dat zorgde donderdagochtend voor 3 centimeter. Vanaf toen braken haar vliezen, kreeg Wendy weeënopwekkers en naar aanleiding van een weeënstorm een ruggenprik. 

Femm, op deze foto vier maanden oud. 

Wendy - "Ik heb 3 uur volledige ontsluiting gehad, maar Femm daalde niet ver genoeg in. Met het HELLP syndroom is een keizersnede gevaarlijk, omdat het bloed niet goed stolt. Toen ik koorts kreeg en Femm het ook slechter deed besloten ze toch voor een keizersnede te gaan.  Achteraf hoorde ik gelukkig pas dat dit gevaarlijk kon zijn. Ik was in eerste instantie boos dat ze mij zolang lieten bevallen, achteraf begreep ik dit." 

Wendy werd om half elf 's avonds geopereerd en een half uur later was Femm geboren. Haar partner was al die tijd ook mee opgenomen, omdat de situatie levensbedreigend was voor moeder en kind. Hij heeft het als zwaar ervaren, omdat hij wel van alles op de hoogte was. Hij had dus zorgen voor moeder en kind.  

Terug naar Annika 

Terug naar het verhaal van Annika die op maandagochtend met buikkrampen naar het ziekenhuis ging en diezelfde dag met spoed werd ingeleid wegens zwangerschapsvergiftiging. Ze kreeg medicijnen om haar bloeddruk naar beneden te halen en aan het einde van de middag werd zij ingeleid. Na een rustige nacht werden dinsdag haar vliezen gebroken door de gynaecoloog. 

"Fleur deed het goed, maar ik liep gevaar. Gelukkig waren mijn partner en ik rustig en lieten alles op ons afkomen. Ik kreeg weeënopwekkers en daarbij een ruggenprik. Doordat ik last had van een weeënstorm was de ruggenprik fijn. Het zetten ervan deed ook geen pijn." 

Uiteindelijk werd er besloten dat Fleur gehaald zou worden met een keizersnede. Vlak voor de operatie voelde Annika dat zij moest persen. Ze had toen tien centimeter ontsluiting en met een half uur was Fleur geboren. Fleur was met 35 weken en drie dagen geboren en was dus een premature baby. Fleur moest nog een week op de couveuseafdeling blijven. Annika en haar partner bleven bij haar. 

Fleur, vlak na de bevalling (prematuur baby).  

Annika kon Fleur niet direct zien of vasthouden. Om drie uur 's middags beviel zij en rond zeven uur in de avond kon ze haar kleine voor het eerst zien. Nog steeds kan zij hierdoor Fleur soms moeilijk weggeven. Haar tweede kindje Daan lag (na inleiden) binnen een minuut in de armen en dat verschil heeft Annika wel gemerkt. Gelukkig deed Fleur het goed en mocht zij met ruim 36 weken naar huis.

"Erop terugkijkend vond ik alles best heftig. Op het moment zelf dachten wij: we zien het wel. Gelukkig werd ik bij mijn tweede zwangerschap goed in de gaten gehouden. Daar ben ik met ruim 37 weken ingeleid en ben ik binnen 3,5 uur bevallen van Daan. Ik ben ondanks een heftige eerste bevalling supertrots en blij met Fleur en Daan." 

Terug naar Wendy

De dochter van Wendy werd na een heftige en lange bevalling met 37 weken en twee dagen geboren. Femm woog 3240 gram en moest tien dagen op de couveuseafdeling blijven, waarvan vier dagen in de couveuse. Ze kreeg ook antibiotica. Wendy kon de volgende ochtend haar dochter voor het eerst echt goed zien en vasthouden. 

Femm, bijna zestien maanden oud. 

"Ik heb dat als best zwaar ervaren en ik heb hier echt aan moeten werken. Toen ik thuis was, moest ik leren mensen weg te sturen om alleen met haar te zijn." 

Het herstellen duurde bij Wendy best een tijdje. Ze was erg moe vanwege het HELLP syndroom. Zodra het gezin weer thuis was en dochter Femm geen antibiotica meer kreeg, ging het snel beter.   

"Ik heb lang gedacht: dit doen we nooit meer. Uiteindelijk ben ik blij dat het goed afgelopen is. Nu kan ik een tweede weer aan en ik zal daarbij goede begeleiding krijgen. Ik ben trots op mijzelf dat, hoe ziek ik ook was, ik een bevalling van 14 uur volhield. Uiteindelijk heb ik er een goed gevoel aan overgehouden. Je krijgt er iets prachtigs voor terug."