Soms wil je gewoon eventjes terug in de tijd, om gewoon te doen waar jij zin in hebt op de momenten dat jij dat graag wil.
Ken je dat? Een klein (en vaak onbesproken) verlangen om soms eventjes terug in de tijd te gaan? Op zo’n moment dat je ineens trek hebt in een kop verse koffie bijvoorbeeld. Niet na de fles, het hapje, de boterham, de schone luier of wat dan ook, nee gewoon wanneer je daar zin in hebt!
En dan wel warm hè? Want soms probeer ik het, maar komt er weer van alles tussendoor. Dan zit ik daar met mijn kopje, waar ik dus zo’n zin in had, maar die ik dan toch weer in de gootsteen gooi. Blegh, koud..
Of wanneer je aan het einde van de zoveelste gebroken nacht nog snel eventjes je hoofd op het kussen legt in de hoop dat je nog een half uurtje kan slapen voordat je wekker gaat. In sluimerstand denk ik dan soms terug aan die tijd dat alles anders was en ik kon slapen wanneer ik wilde. En kon doen wat ik wilde. Op de momenten dat ik het wilde.
Die tijd is niet meer en komt voorlopig ook niet meer terug. En ik ben er blij mee hoor, want het brengt me zoveel moois. Maar met 3 kleine meisjes in huis staan mijn wensen overdag dus vaak even on hold. En ook als mijn meisjes slapen is er vaak nog zat te doen. Tijd voor mezelf moet ik daarom echt plannen. Die warme koffie neem ik dan meestal maar op het moment dat alles hier stil en opgeruimd is. Ook lekker hoor, maar toch..
En soms is het ook gewoon even bikkelen en doorgaan. Zoals van de week toen Peter voor zijn werk 2 weken naar het buitenland vertrok. Dag dag, zwaaiden mijn dochters vrolijk, niet wetende dat papa een tijdje weg zou blijven. Tijd om te treuren was er niet. Ik moest torens bouwen, boterhammen smeren, flesje vullen, kroelen en liedjes zingen. Mijn dag was gelijk alweer helemaal gevuld.
De dagen daarna vliegen gelukkig voorbij. De tijd voor mezelf schiet er nog meer bij in, maar dat neem ik voor lief, want soms is dat nou eenmaal zo. We skypen met papa wanneer dat kan en ik probeer alle dingen van de dag gewoon te laten zijn zoals ze altijd waren. De knuffels van papa die ze moeten missen, geef ik met extra kusjes terug.
’s Avonds mis ik hem zelf des te meer. Want ook al is mijn rondje boodschappen doen het hoogtepunt van de dag, dat wil ik graag met iemand delen. En laat dat nou net het moment zijn dat hij niet bereikbaar is.
In de tussentijd tel ik de dagen af totdat hij weer thuis komt. ’s Avonds struin ik het internet af naar leuke adresjes. Want een vriendinnen-weekend-weg voor mij staat natuurlijk al een tijdje groot in de agenda genoteerd, ter compensatie! Even een weekendje ‘terug in de tijd’ kinderloos, bijkomen en lekker alles doen waar ik zin in heb op de momenten dat ik dat wil! Inclusief warme koffie dus!
Andere artikelen in deze categorie