Dag rommel!

Dag rommel! De nieuwsbrief in mijn mailbox doet me beloven dat ik ons huis met wat kleine aanpassingen snel rommelvrij heb. Voor alle ruimten wat wils. Da’s mooi, want met de komst van onze drie kleine bengels hebben we in no-time aardig wat rommel verzameld!

Waar ging het mis?

Tijdens mijn zwangerschap ben ik lange tijd voorzichtig geweest met het doen van aankopen voor onze meisjes. Ik wilde eerst de veilige en magische grens van 25 weken gepasseerd zijn. Eenmaal daaroverheen kocht ik wat eerste kleertjes. En al vrij snel daarna ging het mis.

Hebben hebben hebben

Want tja, er kwamen er drie tegelijk. Genoeg reden om voldoende kleertjes en andere leuke spullen in huis te moeten hebben. Toch?! In de uitverkoop kocht ik gelijk ook wat grotere maatjes. Handig, want nu was het immers een stuk goedkoper. Op Marktplaats vond ik nog een paar mooie aanwinsten die makkelijk een tweede leven mee konden. En dan kwam er af en toe ook nog een doos met kleertjes, speelgoed en ander babyspul van één van mijn lieve vriendinnen langs.

Aan de slag

Maar onze meisjes groeien als kool. Er is al zoveel te klein. En dan ineens staat je huis vol met dozen! Tijd om de handen uit de mouwen te steken! Naast opruimen moet er ook gewoon veel weg. Maar waar begin ik? Deze klus blijkt toch minder makkelijk dan ik van te voren had gedacht. Na een uur heb ik nog maar een mini stapel uitgezocht.

Brings back memories

De volgende dag ga ik verder. Ik neem me voor om vandaag echt uit te zoeken wat weg kan en wat ik graag nog eventjes wil bewaren. Ik probeer kritisch te zijn. En het werkt. Na een tijdje houd ik twee stapels over. Een met gevoelswaarde en eentje voor het goede doel!

Kleine meisjes worden groot

De laatste stapel gaat gelijk in een doos, uit het zicht, weg ermee. De overgebleven stapel is een ander verhaal. Het opvouwen duurt even want ieder te klein shirtje, broekje en rompertje brengt z’n eigen herinneringen met zich mee. Ik zie ze er nog zo in liggen. Wat waren ze klein! Maatje 50 nog aan de ruime kant. Wat gaat het hard. Kleine meisjes worden groot. Gelukkig maar. Alleen moet deze mama daar soms nog wel een beetje aan wennen.

Opgeruimd staat netjes

Uiteindelijk verdwijnt ook deze stapel in een doos, op zolder. Voor een volgende opruimronde of voor later misschien.. Gelijk ontstaat er rust in mijn hoofd. Twee vliegen in één klap! En het zet zelfs aan tot meer. Al dat opruimen is best verslavend. Ik neem nog meer spullen door en word er steeds beter in. Er mag steeds meer weg, de ramen gaan open, ik maak alles schoon. M’n meisjes helpen mee. Heerlijk!

Dag rommel! Hallo lege kasten! Tijd om snel maar weer eens een paar leuke, nieuwe aankopen te gaan doen.

Ruth