Fotocredits: Shutterstock ISchmidt
Er zijn gewoon dingen waar alleen kinderen mee weg kunnen komen. Want dit doen als je volwassen bent...
Ben jij ook wel eens jaloers op het zorgeloze leventje van je kleine? Tsja, er zijn inderdaad dingen waar je alleen als kind mee wegkomt als je onder de twee jaar bent. Moet je die dingen nu eens proberen...
Soms, op een bloedhete dag, heb je echt zin om de kleren van je lijf te trekken. Jammer genoeg zit je op kantoor. Not done.
Je zag zeker, zeker weten die jurk uit de nieuwe collectie als eerste. Als je nu maar in een tweejarige kon veranderen om het uit haar handen te trekken, keihard roepend: 'Die is van mij! Mij!'
Chips is er niet om te delen. Die chocolade-reep is van mij, daar krijg je geen stuk van als je het vraagt. En nee, je mag zeker niet aan mijn, let op, mijn koekjestrommel zitten. Zucht, dit denk je dan, terwijl je met een lieve glimlach op je gezicht 'ja natuurlijk!' zegt. Die manieren ook...
Oh wat zou je toch graag weglopen als je in een oersaai gesprek bent beland, net als kinderen doen als het ze niet boeit. Maar nee, jij moet manieren tonen, anders word je grof en onbeschoft genoemd.
Soms wil je toch graag even je ogen dicht doen en je hoofd op je bureau leggen of op dat bankje in het park gaan liggen. Jammer genoeg word je dan een beetje raar aangekeken...
En helaas, helaas kan je maar een paar keer wegkomen met The Notebook, daarna moet je toch echt over op de actiefilms met Arnold, Sylvester en Stratham voor manlief.
Heerlijk, overal naartoe gebracht worden in een comfortabele stoel op wielen. Die hakken zijn leuk, maar soms...
Nu je volwassen bent heb je helaas een budget om rekening mee te houden, en kan je niet zomaar dingen in je kar gooien omdat je het een lekkere snack lijkt. En dan heb je nog dat stemmetje in je hoofd dat heel hard calorie! calorie! gaat roepen zodra je door het koek-en snoeppad rijdt.
Ow, wat je er niet voor over zou hebben om die man in het ov, die vrouw achter je in de rij bij de supermarkt of je schoonmoeder te zeggen wat je denkt... We zijn bijna te beleefd deze dagen.
Met weemoed denk je terug aan die tijd dat iemand al je rommel opruimde. Of dat je er een enorme puinhoop van kon maken bij een vriend of vriendin thuis en vervolgens zonder schuldgevoel naar huis ging.
Een tiara met kaplaarzen en een cape? Super schattig als je klein bent, maar idioot om te dragen als volwassene. En dat is helaas ook zo voor je Assepoesterkostuum. (ok, ok, misschien dat ene carnavalsfeestje dan..)
Een hele dag gewoon doen waar je zin in hebt, zonder je schuldig te voelen? Klinkt te gek!
En het resultaat aan iedereen laten weten natuurlijk.
Nu ben je een zeur, zeikerd of Pientje pietluttig. Maar soms wil je gewoon dat iets gedaan wordt zoals jij zegt. Zelfs als dat het tegenovergestelde is van wat je gisteren wilde.
Probeer nu maar eens of mensen je aan willen spreken met Superman of Dora en kijk hoe ze reageren.
Je doet het nu vooral stiekem, maar durft in veel gevallen niet meer hardop te lachen.
Herkenbaar?
Andere artikelen in deze categorie