Fotocredits: Barefoot Blonde
Als je een tweede kindje krijgt, kom je weer voor heel nieuwe ontdekkingen te staan. MiniMe’s Lisse deelt haar ervaringen!
Je denkt misschien dat je alles wel weet, maar met de komst van je tweede kind kom je weer voor heel nieuwe ontdekkingen te staan. En dat zijn ontdekkingen die soms verrassend, en soms verdacht confronterend zijn. Deze dingen ervaar je na de komst van je tweede kind!
Want met één kind kon ik ein-de-loos lanterfanten terwijl hij een dutje deed. Met een tweede erbij is dat officieel verleden tijd. Tot over een paar jaar, me-time!
LEES OOK: Vragen die je krijgt als je maar één kind hebt
Ik borduur meteen vrolijk voort op het eerste punt, want als je dacht dat me-time met één kind belangrijk was... met twee kinderen is het gewoon van levensbelang.
Dacht je dat je het moederschap na je eerste compleet had uitgespeeld? Ha! Daar is nummer 2. En die wil toch nét even anders in slaap gewiegd worden. En oh ja, die wil ook geen speentje. Ehm, help?
Bij mijn eerste had ik alles van álle baby-uitzetlijstjes in huis. Zelfs een babykam, terwijl mijn baby praktisch kaal was. Bij mijn tweede had ik luiers, een co-sleeper, een draagzak en twee borsten.
Want als de baby wakker wordt, wordt je peuter ook wakker en andersom. Het maakt eigenlijk vrij weinig uit wat je doet, er is ALTIJD iemand wakker ’s nachts. En jij bent dus moeier dan ooit.
Toen ik alleen mijn oudste kind had, was ik ervan overtuigd dat er nooit (maar dan ook nooit!) een ander kind zou zijn dat net zo leuk zou zijn. Tot mijn tweede kwam. Wauw!
Baby aan de borst? Peuter is gevallen. Wieg je de baby in slaap? Peuter heeft levensbedreigende honger (lees: trek in een koekje). Huilt de baby? De peuter krijgt een driftbui omdat je niet NU komt puzzelen. Peuters kunnen niet timen.
Met die eerste liep ik pronkend over straat en mocht iedereen in m’n kinderwagen kijken. De tweede heeft geen enkele keer in de wagen gelegen, maar hing de hele dag in de draagzak, want dan had ik m’n handen vrij voor de peuter. Ik ben zó praktisch geworden.
Met één kind wist ik alles nog wel onder controle te houden. Opruimen deed ik als hij sliep. Met de komst van kind 2 is deze gewoonte spontaan verdwenen. Het is dweilen met de kraan open. Opruimen komt later wel.
Zweet OVERAL! Twee kinderen naar bed brengen is niet mals.
Ik kan me nog herinneren dat ik mijn peuter voor het eerst na de komst van mijn tweede aankleedde. Wat een groot kind!
Als mijn kinderen naar elkaar lachen, met elkaar spelen of elkaar kusjes geven, dan smelt ik gewoon. Niets is zo leuk als die twee samen.
Opeens ontdek je dat je baby de borst geven én een boekje voorlezen prima samengaat. En die snottebel veeg je ook nog wel even af. Je multitasking-skills waren nog nooit zo ver ontwikkeld!
Want oooh, wat is het vreselijk dat je je oudste voor je gevoel verraadt! Geen exclusieve liefde meer, geen oneindige 1-op-1 tijd. Je oudste moet je delen met de jongste. Schuldgevoelens to the max.
Het klinkt echt heel onromantisch, maar babykots hoef je echt niet op te vangen met een prachtige hydrofieldoek van €50. Een theedoek werkt ook helemaal prima.
Als er maar cafeïne in zit!
Tuurlijk, die oudste huilde ook wel eens, maar die pakte ik ook direct op. En die tweede? Die moet dus soms gewoon even wachten. C'est la vie.
Een tweede? Die doe je er gewoon bij. En je hart groeit dus gewoon mee. Wonderlijk hoe het moederschap in elkaar zit, hè?
Wat ervaarde jij met de komst van je tweede kind? Deel het in de comments!
Andere artikelen in deze categorie