Fotocredits: Marieke van Boven
MiniMe’s Marieke nam zich, voordat ze zwanger raakte, voor om deze 11 dingen nóóit te doen als moeder. Daar moest ze helaas voor haar op terugkomen...
Voordat ik moeder werd, had ik een aantal (goede?) voornemens. Dat waren voornamelijk dingen die ik bij andere moms zag en waarvan ik dacht: dat ga ik echt néverrrr nooit doen als ik een kind heb. Bij mij zou het anders gaan. Inmiddels ben ik ruim twee jaar moeder en kom ik daar schoorvoetend op terug. Deze 11 dingen doe ik inmiddels (helaas) ook!
Het is lastig om je voor te stellen hoe het is om moeder te zijn als je (nog) geen kids hebt. Dat wist ik al wel, maar in de afgelopen twee jaar werd dat regelmatig bevestigd. Ik moet op veel dingen die ik me had voorgenomen om nóóit te doen toch echt terugkomen. Oeps...
Ik vond het zó smerig om te zien als ik moeders het snot van hun peuter zag afvegen met hun handen. Nu ik zelf moeder ben, vind ik kinderen (ook die van mezelf) met een loopneus nóg viezer. Dus ja, dan veeg ik het maar weg. Met m’n hand als ik even geen doekje bij de hand heb. Volgende dilemma: waar laat je dat snot vervolgens...?
Moeders die helemaal vol zijn van hun kind; ik had er zo’n hekel aan toen ik nog geen moeder was. Er zijn toch nog wel andere dingen in het leven?! Ehm, ja... Ik betrap mezelf er regelmatig op dat ik weer eens vertel aan wie het maar wil horen (of niet...) dat Mila volgens het consultatiebureau ‘erg vlot’ is qua taal en motoriek. Hoe goed ze wel niet slaapt sinds haar geboorte (dat had ik beter niet kunnen jinxen), hoe slim ze wel niet is en hoe geweldig leuk, lief en schattig. Zucht... Dit kind maken is gewoon mijn beste prestatie ooit en daar ben ik mega trots op.
Ik zou als moeder nog steeds regelmatig naar de kapper gaan, mijn nagels niet meer bijten, leuke kleding blijven dragen en gewoon make-up blijven gebruiken. Ook daar moet ik op terugkomen. Vooral tijdens mamadagen kies ik meestal voor snel, makkelijk en comfi. En dan het liefst met een blotebillengezicht. Heerlijk.
LEES OOK: 13x Me-time momenten als moeder
Voortbordurend op puntje 3 hierboven: ik zou mijn mooie lange haar gewoon los blijven dragen, echt heus niet elke dag in een slordige knot bovenop mijn hoofd. Think again... Zeker als mijn haar ietsjes te vettig is (wassen schiet er soms bij in wegens tijdgebrek), is dat echt mijn go-to kapsel.
Inmiddels is Mila 3 jaar, wat betekent dat ze erg bijdehand is en zo nu en dan typisch peutergedrag vertoont. Treuzelen als we écht de deur uit moeten, haar zin doordrijven, perse nóg een koekje uit de trommel, álles ‘zelluf’ willen doen, huilen om het minste of geringste... Soms kán het gewoon niet anders dan haar een beetje omkopen en paaien. “Als je nu even dit doet, dan krijg (of mag) je straks dat...” Guilty.
Ik had me heilig voorgenomen: mijn kind komt niet bij ons in bed. Dat is van ons, we hebben als ouders toch nog wel een béétje recht op wat privacy? Ruim twee jaar hielden we dat vol, want we hadden een uitstekend slapend kind. Daarna begon ze ineens te spoken ‘s nachts, wakker worden en huilend vragen om ‘papa en mama bed’. Ik kan je garanderen: in het begin ga je die strijd nog wel aan en doe je echt je best om haar weer in haar eigen kamer te leggen, maar na een tijdje wil je middenin de nacht maar één ding: slapen. Als dat betekent dat ze bij ons in bed moet, dan moet dat maar. Pick your battles.
Ik zou mijn opstandige kind heel pedagogisch verantwoord rustig uitleggen waarom iets niet mag of waarom ze nu echt even moet luisteren, het liefst nog netjes door de knieën op haar ooghoogte. Maar soms kan ik het gewoon echt even niet! Dan is ze zo ongelofelijk irritant dat ik haar wel achter het behang kan plakken. En dan word ik boos en verhef ik mijn stem of springen de tranen me in de ogen. So be it. Ik ben ook maar een mens.
Ik had mij voorgenomen om mijn kind echt niet langer dan twee jaar met een fopspeen te laten doen. Oudere kindjes met speen vond (en vind ik stiekem nog steeds...) een beetje een gek gezicht. Maar toen we met Mila op die leeftijd op slaapgebied een dramaperiode achter de rug hadden en het net weer een beetje de goede kant op ging, mocht ze die speen van mij nog wel even houden. Ze had ‘m alleen met slapen in en als dat betekende dat we allemaal een goede nachtrust hadden, was dat het nog wel even waard!
LEES OOK: Stoppen met de fopspeen - 10 tips
“Als je een kind hebt, kun je heus nog wel regelmatig samen iets leuks gaan doen! Dat is echt super belangrijk om je relatie goed te houden, je bent immers nog veel meer dan alleen papa en mama.” Ik hoor het mezelf nog zo zeggen. Reality check: we doen dit helaas veel te weinig. Binnenkort willen we echt er een ervaren en lief oppasmeisje met Mila laten eten en haar daarna op bed leggen, zodat wij uit eten kunnen. Ik hoop zó dat dat goed gaat, want dan halen we die gemiste date nights even goed in!
LEES OOK: Hoe je relatie verandert na het krijgen van een kind
Dit was vooral een voornemen toen Mila net geboren was. Waarom zou je een klein kind onnodig slechte shit geven terwijl er (gewoon in de supermarkt) genoeg gezondere alternatieven verkrijgbaar zijn? Ik heb dat zo’n kleine twee jaar volgehouden. Langzaam maar zeker heb ik Mila kennis laten maken met het genot dat chocolade, taart, chips en koekjes gemaakt met échte boter heet. Gevolg: nu wil ze elke dag hagelslag op brood, Smarties eten na haar middagslaapje en op verjaardagen een eigen stuk cake in plaats van een paar hapjes van mij. Ik snap haar zo goed, haha... Zo lang ze daarnaast genoeg groenten en fruit binnenkrijgt, ook nog de verantwoorde kindersnacks wil en ‘s avonds haar bord leeg eet, vind ik het allang best.
LEES OOK: Gezonde tussendoortjes voor kinderen
Schermen horen erbij in deze tijd, vond ik. Dus ‘af en toe’ een spelletje op de iPad of een tekenfilmpje op Netflix moest kunnen. Totdat Mila verslaafd raakte aan Netflix én Disney+ én YouTube en er nu elke dag om vraagt. Ehhh... Ook dat snap ik zó goed, ik kijk zelf ook graag tv, films en series. Dus ja, mijn kind kijkt elke dag wel even naar een scherm. Gelukkig leest ze daarnaast ook nog graag boekjes, maakt ze puzzels en speelt ze (als het weer het toelaat) veel buiten. Prima combi, lijkt me.
Dit waren de dingen waar ik mezelf op betrap nu ik moeder ben, maar ik vond het ook leuk om het eens na te vragen bij vriendinnen en collega’s die nog géén kids hebben. Wat willen zij nóóit doen als ze ooit moeder zijn? Dit kwam eruit en ik moest er stiekem erg om lachen:
Dreumesen, peuters en kleuters zijn maar wat trots op de creaties die ze maken. ‘Every child is an artist’, zei Picasso ooit. Menig moeder met een designkeuken zal zich over haar voornemen heen zetten en toch echt die tekeningen ophangen. En er nog blij van worden ook!
‘Ik vind het zo irritant dat heel veel mensen met zo’n achterlijk babystemmetje tegen kleine kinderen praten. Hoezo doet iedereen dat?!’ aldus een collega. Het antwoord op die vraag heb ik niet, maar feit is dat ik inderdaad ook meestal een paar octaven hoger tegen een baby kir. Zo raar! Ik ben benieuwd of deze collega zich aan dit voornemen gaat houden als het ooit zover mag zijn.
Veel gezinnen hebben een enorme huishoudagenda slash -planner voor de hele week. Wie is wanneer waar? Welk kind speelt bij welk vriendje en wanneer moet er gebracht en gehaald worden naar voetbal? Wanneer heeft mama haar vriendinnenavond, papa zijn sportavondje en wanneer is er nog wat tijd voor quality time met z’n allen? Hoe laat komt de Albert Heijn bezorgen? Dat lijkt mijn collega dus verschrikkelijk. Hoe burgerlijk!
‘Mijn ergste nachtmerrie is zo’n Monkey Town’, aldus een andere collega. ‘Dat moet toch vreselijk zijn?’ Dat dacht ik ook, toen ik zag hoe geweldig mijn kind dat vindt én hoe ideaal het is als je even met een mede-mom wil bijkletsen. Kids lekker spelen en jullie aan de koffie met gebak. Win-win!
Andere artikelen in deze categorie