Fotocredits: Could I Have That?
Als je kindje in een stuit ligt, wordt er vaak een draaipoging gedaan. Hoe dat precies werkt, vertellen wij je!
Tegen het einde van je zwangerschap is het de bedoeling dat je kindje met zijn hoofd naar beneden komt te liggen. Sommige baby’s liggen echter in een stuit: met hun billen naar beneden. Daarom wordt vaak een draaipoging gedaan, ook wel een uitwendige versie genoemd. In dit artikel lees je er alles over!
Hoe verder je komt in je zwangerschap, hoe minder ruimte je kindje heeft om te draaien en te bewegen. Je baby neemt daarom in het derde trimester zijn of haar definitieve houding aan. De meeste baby’s liggen in een hoofdligging: met het hoofdje naar beneden, maar sommige kindjes liggen in een stuit.
Bij een stuitligging ligt je kindje met de billen naar beneden. Dit kan risico’s met zich meebrengen voor de bevalling. Daarom wordt er bij baby’s die in een stuit liggen vaak een draaipoging of een uitwendige versie gedaan.
Kindjes in stuitligging liggen met de billen naar beneden en het hoofdje omhoog. Dit gebeurt bij ongeveer 4% van de zwangerschappen. Er zijn verschillende soorten stuitligging:
Een stuitligging kan risico’s met zich meebrengen bij de bevalling. Daarom vinden veel moeders, maar ook gynaecologen en verloskundigen, het prettig en verstandig om een draaipoging te doen.
Een draaipoging houdt in dat een verloskundige of gynaecoloog gaat proberen om met zijn of haar handen de baby in jouw buik naar de juiste houding te draaien. Het doel is om ervoor te zorgen dat de baby uiteindelijk in hoofdligging komt te liggen.
Wel moet eerst gecontroleerd worden of een draaipoging überhaupt mogelijk is. Dit hangt af van de hoeveelheid vruchtwater, de huidige ligging van je baby en de ligging van de placenta. Dit wordt allemaal gecontroleerd door middel van een echo. Als er geconstateerd wordt dat het mogelijk is om een draaipoging te doen, wordt er gekeken naar de beste optie. Er kan gekozen worden voor een uitwendige versie of voor moxa-therapie.
Een uitwendige versie houdt in dat een verloskundige of gynaecoloog met de handen de baby in jouw buik probeert om te draaien. Dit is een behoorlijk ingewikkeld klusje en kan daarom alleen worden gedaan door een verloskundige of gynaecoloog die hier speciaal voor opgeleid is.
Bij een uitwendige versie ligt de zwangere vrouw met opgetrokken knieën op een onderzoeksbank en gaat de gynaecoloog of verloskundige proberen om de baby een koprol te laten maken. Voor jou als zwangere vrouw is dit geen pretje. Een uitwendige versie kan best pijnlijk zijn. Logisch ook, wanneer je bedenkt dat er een heel mens in jouw buik omgedraaid moet worden! Soms is een uitwendige versie binnen een minuut gepiept, maar de uitwendige versie kan ook zomaar 10 minuten duren.
De kans dat de draaipoging slaagt, is ongeveer 40 tot 50%. Ben je al een keer eerder zwanger geweest? Dan is de kans dat de uitwendige versie slaagt groter, omdat je buikwand soepeler is. Een uitwendige versie brengt gelukkig geen risico’s met zich mee voor de baby. Wel kan de hartslag van de baby tijdens de uitwendige versie iets dalen, maar dit herstelt zich vrijwel altijd vanzelf weer.
Je kunt er ook voor kiezen om een draaipoging te doen door middel van moxa-therapie. Dit is een vorm van acupunctuur die ervoor kan zorgen dat je baby uit zichzelf van stuitligging naar hoofdligging draait.
Moxa-therapie houdt in dat er een moxastick tegen de zijkant van je kleine teen aangehouden wordt. Dit verspreidt warmte door je lichaam, wat ervoor zou zorgen dat je baby zelf een draaipoging gaat doen. Moxa-therapie is nooit wetenschappelijk onderbouwd, maar het is altijd het proberen waard. Het grote voordeel van moxa-therapie ten opzichte van een uitwendige versie, is dat je moxa-therapie gewoon thuis met je eigen partner kunt doen.
Is de draaipoging of de uitwendige versie niet gelukt? Dan ga je samen met je partner, je verloskundige en de gynaecoloog bedenken wat je voorkeur heeft. Je hebt twee opties: een stuitbevalling of een geplande keizersnede. Deze opties bespreek je met je gynaecoloog.
Je gynaecoloog zal op basis van de situatie natuurlijk advies geven, maar jouw eigen gevoel is hierin ook heel belangrijk. Zie je een stuitbevalling niet zitten? Dan heb je het volste recht om te kiezen voor een keizersnede.
Natuurlijk bevallen is voor de moeder meestal het beste. Je herstel is minder heftig en er is minder kans op complicaties. Een natuurlijke stuitbevalling kan voor je baby echter wel risicovol zijn.
Tijdens een vaginale bevalling waarbij je kindje in stuit ligt, wordt het hoofd van je kindje als laatste geboren. Hierdoor kan het gebeuren dat je kindje een kortdurend zuurstoftekort krijgt tijdens de persfase. Dit komt doordat de navelstreng dichtgedrukt wordt tussen het hoofdje en de baarmoeder. Wanneer dit gebeurt, zal je kindje na de geboorte opgenomen moeten worden op de kinderafdeling. Gelukkig komt veruit het grootste deel van de kindjes die in stuit worden geboren volledig gezond ter wereld.
Bij een geplande keizersnede verminder je de kans op complicaties bij je baby. Er is geen risico op een zuurstoftekort, waar dat (kleine) risico er wel is bij een natuurlijke stuitbevalling. Houd er rekening mee dat een keizersnede voor jou als moeder meer complicaties met zich mee kan brengen. Ook je herstel zal langer duren. Ook tijdens een volgende zwangerschap kan een keizersnede gevolgen hebben.
Heb jij ervaring met een draaipoging of een uitwendige versie? We zijn benieuwd naar je verhaal!
Andere artikelen in deze categorie