Ode aan mijn kraamhulp

Met mijn hoofd in de wolken, maar met flink wat onzekerheid in mijn net bevallen lijf, kwamen mijn man en ik thuis met onze kleine dame, die de dag ervoor in het ziekenhuis was geboren.

Hoewel ik altijd wel wist dat ik een kindje wilde, ben ik nooit een ‘babygek’ geweest. Leuk dat anderen baby’s maakten, ik kwam ook echt wel graag op kraambezoek om eventjes met de nieuwste aanwinst te kroelen. Maar zodra er een pruillipje verscheen of tekenen van een fikse poepluier waarneembaar werden, drukte ik het kleintje zo snel als mogelijk weer in papa’s of mama’s armen. Ehh, succes ermee hè?

Groen als gras

Toen ik me met mijn eigen pasgeboren baby’tje in ons bed had genesteld en de deurbel ging, was ik dan ook vrij nerveus. Je hoort best veel horrorverhalen over kraamverzorgenden from hell en ik had er nu juist écht eentje nodig bij wie ik volledig mijn niks wetende zelf kon zijn. Een week lang is ze onderdeel van je gezin, gaat ze haar gang in jouw huis, is je privacy even weg. Wat had ik behoefte aan een leuke, lieve, gezellige en vooral kundige hulp!

K. trof me zo groen als gras aan. Compleet blanco ging ik de kraamweek in. Ze kwam op mijn bed zitten om zich voor te stellen en vroeg me wat ik zoal wilde leren de komende week. ‘Alles!’ riep ik. Een luier verschonen? Nog nooit gedaan. Zo’n mini aankleden? Brrr, leek me niks met die kleine, breekbare armpjes en beentjes. Badderen? Leer me hoe ik mijn kind niet verzuip! Er was dus werk aan de winkel.

Oase van rust

De dagen erna bleek K. een oase van rust tijdens deze chaotische, nieuwe periode. Ze nam al mijn onzekerheid weg. Checkte zonder blikken of blozen mijn hechtingen, en zei heel lief dat het ‘er echt heel mooi uitziet hoor!’ Hielp me geduldig, keer op keer, met het aanleggen van m’n baby’tje, net zo lang tot we het zelf konden. Stuurde mijn man op pad om witte kool te halen tegen de intense stuwing in mijn boobs. Dwong me om een dutje te doen, of in ieder geval even in bed te gaan liggen, ondanks mijn ‘maar ik voel me super goed, ik ben helemaal niet moe’-geprotesteer. Bracht gesneden fruit met muisjes toen ze me wakker moest maken omdat ik tóch in slaap was gevallen. Leerde mijn man zijn dochter in bad doen, wat hij nu het allerleukste ooit vindt.

Ze werkte onze berg was weg, verschoonde ons bed, voorzag het bezoek van een natje en droogje, maakte het huis aan kant. Herhaalde graag al haar tips & tricks, die ik gretig neerpende in mijn notitieboek. Lachte nooit om mijn domme vragen. En het belangrijkst: ze was ontzettend lief voor onze dochter.

Goud waard

Lieve K., wat vonden we het jammer dat je na vijf dagen moest gaan, omdat jouw werkweek erop zat en wij voor twee dagen nog een collega over de vloer kregen. Mede dankzij jou gingen wij vol vertrouwen het avontuur van het kersverse ouderschap aan, en wisten we dat we het konden. Mede dankzij jou was mijn wolk over het algemeen knalroze, en heb ik optimaal van die eerste weken met mijn meisje kunnen genieten. Mensen als jij zijn goud waard!