Een pittige peuter - help hoe ga ik daar mee om?!

Midden in de nacht wordt mijn dochter (3) wakker. Ze heeft buikpijn. Het bedritueel deze avond was dramatisch verlopen. Zo dramatisch dat ik het laatste ritueel, een liedje zingen heb overgeslagen. Onhandelbaar was ze. Oververhit, dwars, vol snot en tranen over haar bijna paarse wangen. Ik heb een pittige peuter. Hoe ga je daar nu mee om? 

Pittige peuter met een ijzersterke wil

Het eerste wat ze zegt in het holst van de nacht: 'jij had mij geen liedje voorgezongen'. Wauw, die is dus echt blijven hangen. Mijn dochter is een pittige peuter en vergeet niet snel. Ze heeft een ijzersterke wil (de hare is echt wet) en wat ze in haar kop heeft, heeft ze niet in haar kont. Ze is eigenwijs en demanding en als de dingen niet gaan volgens haar plan denkt ze dat de wereld vergaat.

Excuses?

Als haar broer van zeven huilend komt aankloppen dat zijn zusje hem geknepen, gebeten of geslagen heeft kan ik haar onmogelijk bewegen om haar excuses aan te bieden. Ik ken mijn pappenheimers en weet dat ze vaak tien minuten later haar broer de dikste knuffel van de wereld komt geven en sorry komt zeggen. Naast eigenwijs en dwars is ze ook super zorgzaam en uiterst lief.

Strakker = dwarser

En opvoeden, hoe moet dat met zo’n pittig type? Om er met gestrekt been in te gaan heeft geen nut. Hoe strakker ik haar aanpak, des te dwarser zij wordt. Grenzen aangeven doen we echt wel en ze weet zelf heel goed wat mag en niet. Maar een superstrakke opvoeding met time-outs, opsluiten in haar kamer of andere straffen werken niet bij haar. Het is zinloos en werkt vaak alleen maar averechts.

Een andere omgeving

Op de creche vertel ik weleens over haar buien en pittig karakter. Dat herkennen we hier totaal niet, zeggen de leidsters. Ze ligt goed in de groep, is wel een ‘moedertje’, maar gillen en schreeuwen doet ze hier niet hoor. In de groep past ze zich aan en is ze superlief. Geen problemen daar dus!

Pittige peuter laten Kiezen

Mijn devies is dan ook: pick your battles. Is het echt de moeite om altijd de strijd aan te gaan? Ik weeg ‘m echt af soms. Doe ik het, of doe ik het niet? Haar wil is zo sterk en ik ben, wat dat betreft, geen partij voor haar. En daarnaast kan je opvoeden ook een deel op gut feeling doen. Je voelt als ouder zelf echt wel aan wat kan en wat niet, binnen jullie omgeving en grenzen. Maakt mij dat laks? Nou nee. Het is een kwestie van keuzes maken. En soms is het ook gewoon wat het is. Dan maar huilen en op de grond zakken bij de Albert Heijn omdat ze dat ene pak koekjes niet mag. Alle meewarige blikken van omstanders, alle begrijpende blikken van mede-ouders en alle opvoedboeken en- tips ten spijt.

Pittige peuter de Ruimte geven

We kunnen onze kinderen niet kneden of sommeren zich op een bepaalde manier te gedragen. Natuurlijk zijn er basale regels waar ze zich aan moeten houden, dat heet fatsoen. Maar soms huilen kinderen, soms zijn ze boos en soms teleurgesteld. Er moet ook ruimte zijn voor ze om dat te voelen zonder dat de ouders meteen met sussende oplossingen komen. Laat ze gewoon dan even zijn wie ze zijn. In mijn geval: een pittig meisje van drie die haar zin niet krijgt. En dat is ook prima!

Een natuurtalent

Daarnaast bewonder ik de eigenschappen van mijn dochter en ben ik daar ook trots op. Ze weet nu al zo goed wat ze wel en niet wil, dat belooft echt nog wat voor de toekomst. Want een sterk karakter en doorzettingsvermogen zijn prachtig, helemaal als je daarmee geboren wordt en het jezelf dus niet tijdens het leven hoeft aan te leren. She’s already a natural!