Help! Mijn baby heeft een groeiachterstand

Het is oh zo mooi om zwanger te zijn, maar ook behoorlijk spannend. Soms neemt je zwangerschap een wending waar je niet bepaald op had gerekend... Ik ervaarde dat zelf toen ik rond de dertig weken te horen kreeg dat mijn baby aan de kleine kant is. Mijn buik groeide en groeide, ik voelde me goed. Dit had ik even niet zien aankomen. Een ongeboren baby met een groeiachterstand, wat betekent dat voor het kindje zelf en voor de bevalling? Ik vertel je mijn verhaal.

Een tweede zwangerschap is heel anders. Dat heb ik zelf zeker gemerkt. Bij mijn eerste zwangerschap ging alles eigenlijk best lekker en 'volgens het boekje'. De eerste 3 maanden was ik ziek, zwak en misselijk. Dat is doodnormaal. Daarna kreeg ik juist heel veel energie. Mijn buik begon te groeien en ik vond het heerlijk om ermee te showen. Echo na echo bleek goed en zelfs de bevalling was zonder complicaties en behoorlijk snel. Daarna zat ik nog maanden op mijn roze wolk.

'Je ongeboren baby is klein'

Toen ik voor de tweede keer zwanger mocht worden dacht ik nog bij mezelf 'elke zwangerschap is uniek'. Ik ging er dus niet van uit dat het me weer zo makkelijk af zou gaan, maar ergens dacht ik toch dat er geen 'rare dingen' zouden gebeuren tijdens mijn zwangerschap. Ik sleepte me door de eerste 3 maanden, want hey, zwanger zijn met een peuter van bijna 3 in huis is toch wel even andere koek. Daarnaast was ik ook nog aan het afstuderen. Druk druk, en dus ook best weinig tijd om echt stil te staan bij dat kleine frummeltje in mijn buik. Toen ik met 29 weken voor een check-up bij mijn verloskundige was, bleek dat frummeltje inderdaad erg klein. Ze voelde aan mijn buik en zei opeens dat ze het idee had dat de baby aan de kleine kant was. 

Groei echo

Ik moest voor een groei echo naar mijn vaste echoscopiste, omdat alleen voelen natuurlijk niet genoeg is. Zij bevestigde het idee van de verloskundige. De baby was inderdaad een beetje klein. Maar niet zo ernstig dat er direct allerlei alarmbellen afgingen. 'Bespreek het volgende week even met je verloskundige', zei ze. Het zat me niet zo lekker, maar als zij zich geen zorgen maakte deed ik dat ook maar niet. Tot ik later die dag werd opgebeld door mijn verloskundige. Ze had de gegevens doorgestuurd gekregen van de echoscopiste en had direct een afspraak voor me gemaakt bij de gynaecoloog. Er moest toch even extra naar gekeken worden vond ze. Dus, op naar het ziekenhuis.

Extra controles door gynaecoloog

In het ziekenhuis is het toch wel wat anders dan in een verloskundigenpraktijk. Ik moest op de afdeling gynaecologie zijn. Dit klinkt al meteen erg medisch. De gynaecoloog die ik kreeg te spreken bekeek mijn 20-weken echo en de groei echo. 'Eigenlijk maak ik me geen zorgen', zei hij. Normaal gesproken worden deze 2 echo's niet met elkaar vergeleken, omdat dit geen goed beeld geeft van de groei. Als er alleen naar de groei echo werd gekeken dan was de conclusie: de baby is klein, maar niet té klein. Oké, ik was opgelucht. Toch kreeg ik wat extra controles, gewoon voor de zekerheid en omdat ik nu bang was gemaakt en alles een beetje vaag was. Om mij gerust te stellen, zeg maar. Ik moest voor een nieuwe groei echo naar het ziekenhuis, want mijn eigen echoscopiste was toch iets minder goed dan hun eigen echoscopistes (dit zeiden ze natuurlijk niet hardop), en de doorbloeding van de navelstreng zou worden gemeten. 

"Mijn baby werd geschat op 1865 gram, terwijl het nu zo rond de 2500 moest zijn"

zwangerschap Overgedragen aan ziekenhuis

Er bleek in eerste instantie niets mis met de doorbloeding van de navelstreng. Dus daar lag geen probleem. De echoscopiste in het ziekenhuis doet zelf geen uitspraken, maar de baby was toch wel erg klein. Moest ik me nu zorgen maken? Ik moest vervolgens weer langs een gynaecoloog om de echo te bespreken. Nu kreeg ik allerlei grafieken onder mijn neus geschoven waarop te zien was dat mijn baby behoorlijk onder het gemiddelde lag. Voornamelijk de buikomvang van de baby was klein en baarde hun toch zorgen. Ik moest nog een keer terug komen voor een echo om te kijken hoe de baby groeide. Ik dacht ergens nog dat het uiteindelijk wel mee zou vallen, maar nee. Met 34 weken was mijn baby ongeveer 1865 gram, terwijl dit rond de 2500 gram moest zijn. Hier schrok ik best van. Ik werd officieel overgedragen aan het ziekenhuis. Dit betekent dat ik niet meer bij mijn eigen verloskundige onder behandeling ben, maar bij een gynaecoloog. Ik moest iedere week voor controles naar het ziekenhuis, en hier zou ik ook moeten bevallen. 

"Na heel veel extra echo's werd het dan echt bevestigd: mijn baby heeft een groeiachterstand"

Groeiachterstand bevalling Inleiden 

Ik had nog een klein sprankje hoop dat mijn bevalling niet ingeleid zou hoeven worden, maar inmiddels is er besloten dat het voor mijn kindje het beste is als zij rond week 38 geboren wordt. Ja, dat wordt dus een geplande bevalling. Veel mensen vragen me: maar zit je baby in je buik niet het beste? Nee dus, want veilig in mijn baarmoeder krijgt ze niet genoeg voedingsstoffen om goed te kunnen groeien. Dat kan veel beter in de gaten gehouden worden wanneer zij geboren is. Ik kijk natuurlijk uit naar de komst van mijn kleintje, maar tegen het inleiden zie ik op.

En tóch... heb ik nog een klein beetje hoop dat ze toch wat groter en zwaarder is dan de artsen inschatten. Kom op baby, je kunt het! 

Lees ook:

Als je bevalling niet is gegaan zoals je had gewild