Argh! Mijn flubberbuikje knaagt aan mij

Kijk die zon toch eens shinen! Het kwik loopt op naar temperaturen boven de 20 graden en dat betekent dat we weer avonden lang kunnen barbecueën, op terrasjes kunnen hangen en naar het strand kunnen gaan. Nu kunnen de eerste twee activiteiten over het algemeen ontplooid worden met kleding aan die de zaken nog enigszins bedekt. De laatste activiteit daarentegen is toch wel bedoeld om bij voorkeur met zo min mogelijk kleding te werken aan die prachtige goudbruine teint. Alleen.... Sinds ik zwanger ben geweest voelt dat flaneren op het strand toch een piecie anders dan voorheen.

Zwangerschapskilo's, help!

Welke moeder kent ze niet... de welbekende overtollige zwangerschapskilo's. Overigens ben ik bang dat nu mijn dochter 6 is geworden, ik het woordje zwangerschap er voor kan weg laten. Het betreft nu gewoon overtollige kilo's. Kilo's die het flaneren op het strand toch wat minder relaxed maken dan vroeger. Mijn probleemgebied bevindt zich ergens tussen mijn kruin en mijn tenen. Specifieker gezegd: ik heb met name een obsessie met hoe mijn buik eruitziet. Lees: altijd te dik, niet strak genoeg en te opgeblazen. Of zoals mijn dochter het laatst omschreef: 'Mam jouw buik is niet dik.. Hij is gewoon een beetje flubberig!'

Als ik in een bikini moet ben ik altijd bezig met die buik en dan met name in vergelijking met die van anderen. Ik zie altijd 100 mooiere, slankere, strakkere, leukere buikjes dan die van mij. Doodmoe word ik van mijzelf. Met name ook omdat mijn 'buik-obsessie' blijkbaar toch nog net niet zo groot is als mijn 'wijn en lekker eten'-obsessie. Waardoor het elimineren van dat flubberig buikje een lastige aangelegenheid blijkt. 

Weer niet gelukt

Terwijl het zo simpel lijkt: wat minder in mijn mond stoppen en wat meer bewegen is eigenlijk alles wat ik zou moeten doen. Maar zo makkelijk als ik het opschrijf zo moeilijk blijkt de praktijk. Ik bedenk al heel snel waarom ik die vette hap wel verdien. Dat is meestal nadat ik een avondje net een wijntje (of drie) teveel op heb. Ook kan ik prima aan mezelf verantwoorden waarom ik na een dag hard werken de bank op knal in plaats van in de sportschool knal. Vervolgens kijk ik in de spiegel en lijkt de jelly belly me zo ongeveer uit te lachen. 'SUKKEL! Weer niet gelukt'. 

Hakuna matata (geen zorgen, wees gelukkig)

Maar misschien moet ik me gewoon ook neerleggen bij het feit dat ik NOOIT een super afgetrainde killerbody ga bereiken. Want alles wat ik daarvoor moet doen en laten, heb ik er in the end niet voor over. Natuurlijk wil ik opletten dat ik zo gezond mogelijk leef en hierbij hoort mijns inziens gevarieerd eten (Halleluja, dat betekent dus dat een patatje af en toe best kant!), zorgen voor voldoende beweging en voldoende rust. Maar bij gezond leven hoort ook een mentaal aspect. Gelukkig zijn. Laat ik nou heel erg gelukkig worden van borrels met vrienden, barbecues op zwoele zomeravonden en een lekker softijsje MET discodip.

"Ik ga dat flubberbuikje vanaf nu met wat meer liefde bekijken!"

Proud to be a mom

Dus laat ik dat flubberige buikje met iets meer liefde gaan bekijken. Het komt namelijk niet alleen voort uit vele gezellige momenten maar ook nog eens door het liefste meisje van de wereld die ik daarin heb laten groeien. Dit weekend ga ik dus niet alleen barbecueën maar ook het strand op. In bikini. Met mijn flubberbuikje. Alleen maar liefde! 

Meer lezen van Marije? Check dan ook haar ode aan vriendinnen zonder kinderen! 

Ps: mocht je toch nog een beetje willen sporten en tegelijk heel veel lol hebben? Deze speeltuin work-out werkt perfect voor moeders!