Vragen die je krijgt als je maar 1 kind hebt

De dingen die mensen aan je vragen als je maar 1 kind hebt zijn bijna altijd varianten op: 'wanneer komt de tweede?’ Als ik laat merken dat daar vooralsnog geen plannen voor zijn, is het: ‘ach, gun je haar geen broertje of zusje?’ En: ‘Tsja, met 1 kind ben je toch nog niet echt een gezin he?’

Over het algemeen worden deze vragen dan bij voorkeur gesteld door personen die ik ongeveer net zo goed ken als de nicht van de schoonzus van mijn buurvrouw. En daar dan de dochter van. Ik vind het sinds ik moeder ben absoluut verbazingwekkend wat voor vragen mensen zich permitteren. Alsof het feit dat ik nooit meer alleen naar de wc kan betekent dat ik al het recht op privacy heb opgegeven. Laten we beginnen met de eerste vraag: 

‘Wanneer komt de tweede?’

Wat vraag je nou eigenlijk precies? Of ik nog een beetje de koffer induik om me voort te planten of gewoon voor de fun? Het gaat je precies niks aan of en wanneer ik ga nadenken over een tweede. Misschien ben ik al 2 jaar bezig en lukt het niet... Waarmee die vraag niet alleen onbeschoft is maar ook nog eens heel pijnlijk. Stel dat je me tegen komt met 2 kinderen die verdacht veel op mij lijken dán mag je er voorzichtig vanuit gaan dat ik ervoor gegaan ben. Tot die tijd heb ik dus gewoon 1 kind waar ik heel blij mee ben.

‘Ach maar gun je haar dan geen broertje of zusje?’

Deze vraag gaat vaak gepaard met een zeer geschokte blik die waarschijnlijk moet benadrukken hoe egoïstisch ik ben. Waar komt deze vraag toch vandaan? Vanuit het idee dat je leven niet compleet is zonder een broer of zus? Het hebben van een broer of zus kan fantastisch zijn en je kunt ontzettend veel aan elkaar hebben. Ik ken echter meer dan genoeg voorbeelden waar dit helemaal niet het geval is. Het feit dat je toevallig uit hetzelfde nest kom hoeft helemaal niets te zeggen over hoe leuk je het met elkaar hebt. Vandaar dat ik vind dat het krijgen van een tweede kind puur omdat dit ‘zo leuk is voor de eerste” de grootste onzin is.

‘Tsja… maar met 1 kind ben je toch niet echt een gezin.’

Sorry, die memo is even langs me heengegaan. Nooit geweten dat om een “echt gezin” te zijn je moet voldoen aan een minimaal aantal kinderen. Volgens mij is een gezin dat wat voor jou voelt als een gezin, of dit nou met 16 katten, 6 kinderen of gewoon met z’n tweetjes is.

Voor ons voelt momenteel het gezin met 2 grote mensen, 1 klein mens en 1 hond als perfectly fine. Komt er dan echt nooit meer een tweede? Geen idee. Ik zeg nooit nooit. En bovendien zijn puppy’s altijd wel HEUL schattig…