Is je kind bijna 15 maanden oud? Zet je maar schrap...

Lief slapen, goed eten, veel knuffelen, lachen: ja hoor, mijn kind is voorbééldig. Tot ze 15 maanden oud was. Man o man, ik wist niet wat er gebeurde. Onrustige slapeloze nachten, hysterische huilbuien waarbij níks goed was, drama en chagrijn wisselden elkaar af. Van moeders met kindjes in dezelfde leeftijd leerde ik dat zij het probleem herkenden. Een hele geruststelling! Maar wat was er nou aan de hand? 

15 maanden: een sprong?

Toen Lonne een pasgeboren baby was, was het Oei, ik groei boek zo'n beetje mijn bijbel. Ik wist precies wanneer ze in een sprongetje zat, maar intussen ligt dat boek al weer een hele tijd bij mijn zus achterin de boekenkast. Ik ken mijn kind intussen toch wel goed genoeg om te weten wat er aan de hand is? Nou, daar moest ik nu toch even op terugkomen. En ja hoor, volgens de Oei, ik groei gaan kindjes rond de 15 maanden oud door een drastische sprong. Ineens zijn ze écht baby-af en zijn ze een dreumes die in korte tijd weer heel veel vaardigheden leert. Best vermoeiend en indrukwekkend voor zo'n kleintje, dus niet zo gek dat Lonne uit haar hum was. 

tanden en kiezen komen door

Ga je net door een sprong, komt ook nog je halve gebit door. Lonne kreeg op deze leeftijd in één keer twee tanden en twee kiezen. Knap pijnlijk! Natuurlijk is het logisch dat ze daarvan uit haar doen is en niet zoveel zin heeft in eten. Nadat ze 's nachts klam en nat met koorts wakker werd, gaven we haar voor het slapen gaan een zetpil en brachten Dentinox (een middeltje met een pijnstillende stof) aan in haar mond. Daarmee leek het íetsje beter te gaan.

ontroostbare dreumes

Ik herkende Lonne in deze periode écht niet terug. Zo ontroostbaar als ze soms was had ik haar nog nooit meegemaakt. Na een hysterische, slapeloze nacht zaten we 's ochtends bij de dokter. We komen daar zo weinig dat de assistente even moest spieken wie we ook alweer waren.

"Tanden op elkaar en nog even doorbijten"

Ik ga niet voor elk dingetje naar de huisarts, maar ik wilde nu wel graag even laten checken of er niet ergens een ooronsteking of weet-ik-wat sluimerde. Maar nee, gelukkig was alles goed. 'Tanden op elkaar en nog even doorbijten' was de boodschap. YAY...

En daarna?

Ik vreesde echt wel even dat dit een nieuwe fase was. Dat Lonne van een lief kind dat braaf ging slapen als wij haar in bed legden, een onrustig spookje werd dat pas rust vond als wij voor de twintigste keer bij haar bed stonden. Maar gelukkig, het was maar een fase die achteraf gezien zo lang niet duurde. Nadat de tanden en kiezen door waren, ging het al stukken beter. En na die lastige periode kan ze inderdaad alweer zoveel meer!

Herkenbaar? Wat zijn jouw ultieme tips in zo'n lastige periode voor fellow moms?