6 dingen waar ik me als niet-mom over verbaas bij moeders

Ik ben zelf nog geen mom, en als je op een redactie vol moeders werkt, geeft dat wel eens speciale situaties. Als ik weer een ochtend met een lichte frons en opgetrokken zit te luisteren naar verhalen van m'n collega's over peuterterrorisme en tepelkloven, bijvoorbeeld. Het voelt toch een beetje als een exclusieve club waar ik geen lid van ben en dus maar moeilijk over mee kan spreken. Deze dingen vind ik het opmerkelijkst!

Dingen die een niet-mom opmerkelijk vindt over moeders

1. Praten in maanden

Seriously ladies, what's up with that? Als jij zegt dat je baby 18 maanden is denk ik toch écht gewoon bij mezelf "Oh. Anderhalf dus". Wel heel handig om mijn hoofdrekenskills op te frissen trouwens. Zelfde verhaal met zwangerschapsweken trouwens.

2. Extreem voorzichtig zijn met eten

Moms zijn heel voorzichtig met dingen als zout, suiker, e-nummers en bewaarmiddelen voor de voeding van hun kleintje. Alleen het beste organische, biologische, verse, pedagogisch verantwoorde voedsel is goed genoeg. Op zich snap ik de denkreden daar achter ook wel... Maar als volwassenen eten we het allemaal gewoon ook, toch? Op welk moment gebeurt die omschakeling van "Alleen het beste van het beste voor mijn kleintje" naar " Ah fuck it, chicken nuggets met mayo zijn oké" eigenlijk? 

3. Schuldgevoel over, euh, alles

Is er eigenlijk iets waarover jullie je niet schuldig voelen?

4. Lichamelijke privédingen bespreken

Tepels. Luiers. Uitslag. Berg. Uitscheuren. I mean... Blijkbaar supernormaal onder moms om lichamelijke privédingen over zichzelf en hun kindje zonder schroom met mekaar te delen, maar ik blijf me er over verbazen. Maar goed, ik schaam me al als ik moet uitspreken dat ik buikgriep heb, dus dit ligt vast gewoon aan mij.

5. Ontevreden zijn over je lichaam

Kinderen baren kan nogal wat lichamelijke veranderingen met zich meebrengen. Daar hebben moms moeite mee, maar als buitenstaander snap ik dat echt niet. Ik bedoel, je hebt LEVEN in je gedragen en op de wereld gezet. Je hebt een mens gegroeid. Ik bedoel, wauw. WAUW. Dat is zo extreem badass and amazing en ik vind het zó ongelooflijk prachtig dat vrouwen dat kunnen... Jullie lichamen zijn in mijn ogen allemaal geweldig en fucking gorgeous, dus boeit het echt dat je buik nu wat losser is en je boobs wat lager zitten? 

6. Ultiem gelukkig zijn

Ik eindig met m'n favoriete opmerkelijke ding. Soms hoor ik m'n lieve collegaatjes praten over hun gezin en dan zou ik kunnen zweren dat ze elk moment in tranen zouden kunnen uitbarsten van puur geluk. De naam van hun kids uitspreken zonder daar tegelijk bij te glimlachen lijkt ook onmogelijk, en soms glimmen ze zo erg van trots over hun minime's dat het me niets zou verbazen als ze gaan lichtgeven in het donker.

Ik vind het prachtig om te zien, maar kan me daar zelf nog niks bij voorstellen. Ze zeggen dat het een heel speciaal soort liefde is, die je als ouder voor je kind voelt...en dat geloof ik ook gelijk als ik jullie bezig zie.

Oh trouwens, als ik zelf ooit moeder word, kan iemand dan dit artikel even onder m'n neus schuiven? Want dan zal ik het waarschijnlijk zelf ook eindelijk allemaal begrijpen ;).