Fotocredits: Stephanie Sunderland
Twee jaar geleden rond deze tijd ontdekte ik dat ik zwanger was. Bleu en nuchter heb ik die negen maanden én eerste periode na de bevalling van Lonne beleefd. Deze dingen zou ik bij een tweede kindje anders aanpakken.
Nogal nuchter ging ik door mijn zwangerschap heen. Ik zou gewoon mijzelf blijven en niet te veel laten meeslepen door de babybubbel. Voor mij dus geen fotoshoots met pakken roze muisjes of babyshower waar rompers versierd worden. We zouden dan wel een meisje krijgen, maar mooi niet dat er een roze behangetje op de muur mocht. Nu denk ik: bij een tweede kindje ga ik me iets meer overgeven aan de babywereld én soms meer voor mijzelf kiezen.
Ik heb wel wat foto's van mijzelf tijdens mijn zwangerschap, maar die zijn ongeveer wel op drie handen te tellen. En daar zitten dan ook een paar spiegel selfies bij. Zonde, vind ik nu! Elke week een foto gaat me nog iets te ver, maar een maandelijkse update is wel erg leuk. En dan nog een paar mooie foto's met dikke buik in maand 8.
Ik wist al heel gauw: voor ons geen zoet geboortekaartje met lieflijk versje en dromerige plaatjes. Letterpress geboortekaartjes vond ik heel tof. Nog steeds hoor, en ik ben ook nog steeds blij met ons kaartje. Maar nu ik voor MiniMe elke week wel toffe kaartjes voorbij zie komen, merk ik dat ik toch iets meer naar de schattige kaartjes begin over te lopen.
Ons meisje kreeg een stoer behangetje, wat leuke posters en accessoires. Redelijk basic en niet al te girly. Maar hoe langer ik in de babywereld vertoef, hoe meer leuke items en merken ik ontdek. Er is de laatste twee jaar zo'n wereld voor me opengegaan! En nog steeds doe ik de ene ontdekking na de andere. Logisch dat ik elke maand weer heel andere ideeën heb voor de babykamer. Binnenkort gaan we verhuizen. Dat komt dus best mooi uit.
Vragen als 'worden vrouwen in jouw familie snel zwanger' en 'had je een normale ovulatie' houden me toch écht tegen om een 9 maanden invulboek bij te houden. Seriously, wat zijn dat voor vragen?! Maar toch vind ik het wel leuk om terug te lezen hoe ik me voelde in de zesde maand. En al helemaal om de ontwikkeling en mijlpalen van Lonne terug nog eens terug te lezen. Met hoeveel maanden ging ze ook alweer zitten?
Ja, je komt ook een heel eind met elastische basics van H&M. Maar ik word toch wel heel blij van een perfect aansluitende, opvallende top of jurk. Jammer dan dat je er maar een paar maanden plezier van hebt. Ik zie er dan wel mooi een paar maanden gaaf uit, is ook wat waard toch?
Mijn aanpak was vrij nuchter en to the point: 'hey pap en mam, guess what, ik ben zwanger!' Als ik dan hoor van meiden dat ze voorleesboekjes cadeautjes geven met gillende en huilende opa-en-oma to be als resultaat, dan denk ik: hmm. Had ik dat anders moeten doen?
Ik gruwelde altijd een beetje van newbornshoots, waarschijnlijk omdat ik nog niet echt hele toffe voorbeelden had gezien. Ik wilde van Lonne geen Anne Geddes popje maken. Maar inmiddels weet ik dat er echt hele leuke fotografen rondlopen die bij je thuis komen en ontzettend mooie foto's maken waarop iedereen helemaal zichzelf is. Dat wil ik wel.
Een week of tien lang komen er allerlei mensen bij je op bezoek, van je liefste familie en vrienden tot mensen die je normaal maar eens per jaar ergens tegen het lijf loopt. Elke keer moet je weer pakken sap, bier, wijn en lekkers in huis hebben, hopen dat je baby geen last heeft van krampjes of erge honger en dat je zelf geen last hebt van lekkende borsten. Dus ja, een kraamborrel waarmee je in één middag van het meeste bezoek af bent, is best het overwegen waard.
Als de omstandigheden het allemaal toelaten, waarom zou ik dan mijn fijne bed willen verlaten voor een kil ziekenhuis waar je na de bevalling zo snel mogelijk beurs en moe weer naar huis gestuurd wordt?
Bij Lonne ging ik na een week of 12 weer aan het werk en had ik daar ook best zin in. Maar eigenlijk is het crazy dat je je kindje die nog zó klein is, dan al moet achterlaten bij opa's en oma's of het kinderdagverblijf. Onze kleintjes zijn zo snel geen baby meer. We mogen best iets langer genieten van die eerste tijd, toch? Tijd voor een beter ouderschapsverlof!
Hahaha! Daar had ik je hè? Grapje natuurlijk.
Andere artikelen in deze categorie