Praat mee: "Ik ga mijn kind geen kusjes laten geven"

Terwijl ik dit typ ben ik best wel zenuwachtig, want ik weet dat ik op het punt sta een heel gevoelig onderwerp aan te snijden. Ik vind namelijk dat kinderen niet gepusht moeten worden om andere mensen een knuffel of een kus te geven. Als ze het zelf willen, is het uiteraard prima. Voor je me gek verklaart, hear me out... En natuurlijk hoor ik daarna ook graag jouw mening!

Ik vond het als kind vreselijk dat ik op familiefeestjes verplicht iedereen een zoen moest geven. En hoe meer ik er over nadenk, hoe meer ik er van overtuigd raak dat ik mijn kinderen niet ga dwingen om mensen te zoenen of te knuffelen als ze dat zelf niet willen. Hetzelfde geldt trouwens voor een hand geven of bij iemand op schoot zitten, en alle andere vormen van fysiek contact. Niet op verjaardagen, niet bij familie, zelfs niet met hun eigen ouders, gewoon niet. 

Zelf controle over zijn of haar lichaam

Als volwassene beslis ik zelf over mijn lijf. Of ik het wil piercen of tatooeren of bungeejumpen of de hele nacht dansen of een marathon lopen of m'n hoofd kaalscheren of veel te veel sushi eten: mijn lijf is van mij. En dat wil ik mijn kinderen al aanleren als ze klein zijn.

In een wereld waarin respect voor elkaars grenzen soms ver te zoeken is, vind ik het belangrijk om mijn kinderen te leren dat ze zelf controle hebben over hun lichaam. Als ze geen lichamelijk contact willen hebben met iemand anders, dan is dat zo.

"Ik ga hen niet dwingen om iets te doen of laten doen met hun lichaam als ze duidelijk aangeven het niet te willen. Ik wil dat ze later sterk in hun schoenen kunnen staan, en aan anderen kunnen duidelijk maken dat nee ook écht nee is."

Zodat ze hun eigen comfortzone leren ontwikkelen

Het is niet omdat het voor sommige mensen heel fijn en prettig voelt om fysiek contact te hebben met anderen, dat dat voor mijn kind ook zo is. Verschillende mensen hebben verschillende comfortzones, en dat is oké. Ik wil dat ze hun comfortzone ontwikkelen op hun eigen manier, op hun eigen tempo. Voor veel kinderen is dit geen issue, en grote kans dat de kinderen na een tijdje toch uit zichzelf een knuffel gaan geven. Maar als dat niet zo is, ook prima.

Verantwoordelijkheid is niet hetzelfde als bezit

Mijn kinderen zijn mijn verantwoordelijkheid, en dat houdt in dat ik als ouder af en toe beslissingen in hun plaats neem, voor hun eigen bestwil. Over sommige dingen valt niet te discussiëren omdat het een must is voor hun gezondheid (zoals het dragen van een gordel in de auto, bijvoorbeeld) maar ik vind deze kwestie anders. Hun lichaam is van hun, niet van mij. 

"Their body, their rules"

Omdat ik geen signalen wil negeren

Er kunnen een heleboel redenen zijn waarom een kind geen kusje of knuffel wil geven. De meeste daarvan zullen heel onschuldig zijn, maar als er wel een belangrijke reden voor is dan wil ik dat niet zomaar wegwuiven en negeren. 

Schuldgevoel is nooit een reden

Natuurlijk zullen er altijd wel mensen vinden die het "not done" vinden of zal er eens een oom of tante op hun tenen getrapt zijn. Maar dat vind ik geen reden die goed genoeg is om m'n kind te pushen om iets te doen dat het niet wil. Ik wil ze opvoeden dat ze het recht hebben om hun eigen beslissingen te maken, en dat het er niet toe doet als anderen hen daarover een schuldgevoel proberen aan te praten. 

Er zijn andere manieren om affectie te tonen

Ik wil niet de boodschap meegeven dat relaties alleen maar waardevol zijn als er een bepaald strakomlijnd kader van fysiek contact omheen zit. Don't get me wrong, er is helemaal niks mis met knuffelen en zoenen... Als beide partijen dat zo willen. Ik ben zelf bijvoorbeeld niet iemand die veel knuffelt met m'n vrienden, maar dat betekent niet dat ik onze vriendschap niet waardeer.

Als mijn kind oma liever geen kus wilt geven geen handjes wil schudden, niet wil knuffelen of niet op schoot wil zitten, betekent dat dus niet dat er geen liefde, dankbaarheid of affectie is. En er zijn genoeg manieren om die affectie te uiten, zoals bijvoorbeeld samen spelen, een tekening voor iemand maken of gewoon verbaal uiten. Waar mijn kinderen zich het prettigst bij voelen, dat is wat telt.

En jij, wat vind jij hier van?