Hoe is het om papa te worden?

Jij vouwt je armen om mij heen en geeft me een kus. En in mijn zij, lig jij, mijn nieuwe liefde. Daar zit ik dan op de bank, weet nog hoe ik vroeger dacht hoe het nou zou zijn om papa te worden. Is het precies zoals ik dacht dat het zou zijn? Kan ik je dat gevoel vertellen... kan ik je het laten zien?

Twee handjes

Ik kan het proberen, maar er is zoveel wat ik niet kan beschrijven, je moet het echt voelen, zoals je kippenvel krijgt bij de eerste klanken van mooie muziek of van een prachtige stem. Er zijn zoveel momenten die niet uit te leggen zijn: het getrippel van blote voetjes over het parket, of het gegniffel achter twee handjes over jouw ogen.

Houden van

Laatst voor het eerst in mijn leven besefte ik me dat mijn ouders net zo veel van mij gehouden hebben als ik nu van mijn eigen zoons hou. Ik kan het me bijna niet voorstellen dat zij zoveel van mij hebben gehouden en dat waarschijnlijk nog steeds doen. Hoe gek is het dat je toch denkt dat het nu anders is. Zij hebben vast en zeker ook de gedachten gehad hoe ik later zou worden, gelachen en gehuild of twijfels hebben gehad of ze het wel allemaal goed doen.

Gelukkig en trots

En nu zit ik hier als een papa van twee zonen, gelukkig en trots dat ze gezond zijn, want dat besef je dan steeds meer en meer dat dat niet de normaalste zaak van de wereld is. Het lijkt zo gewoon, maar wat een verdriet zie ik soms zo dichtbij me. Ik kan het me dan zo voorstellen hoe verdrietig het moet zijn als het allemaal anders gaat dan gehoopt.

Lucky 

Ik besef mij steeds meer en meer wat voor enorme lucky bastard ik ben. Ik kan niks meer dan een traan laten en stil zijn, maar het doet pijn, heel veel pijn als je deze tranen ziet dwalen, op zoek naar een plek. Volgens mij besef je steeds meer rond deze tijd dat we eigenlijk heel veel hebben, maar het vaak vergeten. Misschien moeten we het opschrijven en meer op zoek gaan naar elkaar en elkaar vertellen dat ondanks alles ik zo blij bent dat jij er bent.

Dat ik van jou hou en je eigenlijk heel erg mis, dat het zo weinig zin heeft om boos te blijven. Dat ik het soms niet zie, zoals jij het ziet.