Nee zeggen tegen je kind zonder ruzie te krijgen

Het is weer zover: zij staat in de supermarkt met een pak koekjes in haar handen, terwijl jij weet dat je nog drie dozen thuis hebt liggen. Maar zij wil nu een koekje. Nu! Je ziet dat de ogen al beginnen te tranen en de mond vertrekt zich in een grimas. Nog even en ze zet een keel op, dat weet je zeker. Moet je dan maar toegeven dit keer, of niet? 

Er zijn van die momenten dat je ongetwijfeld in een discussie raakt met je kind. Of het nou om eten in de supermarkt is of die ene vieze broek die hij per se aan wil: als je kind de strijd aan gaat, weet je dat het nog wel eens lang kan gaan duren. Moet je dan toegeven om er maar vanaf te zijn? Hoe kan je nee zeggen tegen je kind zonder ruzie te krijgen?

Probeer het te voorkomen

De beste weg is natuurlijk om strijd met je kind zoveel mogelijk te voorkomen. Ga bijvoorbeeld pas naar de supermarkt als je kind net iets te eten heeft gehad, zodat je uit kan leggen dat je net al iets hebt gegeven. Verschillende leuke routines voor het plassen, tandenpoetsen en slapengaan zorgen ervoor dat je kind deze dingen met plezier gaat doen. Geef ook keuzes als je kind iets wil die wél in jouw straatje passen. En als je kind bepaalde angsten heeft en daardoor hysterisch reageert of bij je in bed wil slapen, moet je dat zeker serieus nemen. 

Discussie of ruzie?

Mocht je de 'voorkomen is beter dan genezen'- fase al gepasseerd zijn, dan heeft discussie de voorkeur boven ruzie. Probeer uit te leggen waarom iets niet kan of mag en houd het zo simpel mogelijk. Wil je kind per se de broccoli niet eten, leg dan uit waarom het juist zo goed is en laat zien dat jij het wel lekker vindt. Je kan ook kijken of er een tussenoplossing is. Laat je kind daarin meedenken: 'jij wil helemaal niet eten, ik wil dat je je hele bord leeg eet. Hoe gaan we ervoor zorgen dat we allebei blij zijn?' Je kind leert zo ook direct compromissen te sluiten en rekening te houden met wat jij wil.  

Uitleg in plaats van negeren

Dit is het moment dat je moet besluiten wat je gaat doen. Nee zeggen betekent een brullend kind, ja zeggen betekent dat je toegeeft. Dat gaat eigenlijk tegen je opvoedprincipes in. Hmm, als je nu gewoon even doet alsof je je kind niet hoort? Jammer, maar dit werkt vaak niet. Ten eerste kan je kind hierdoor psychische problemen krijgen (voor mama besta ik soms niet) en ten tweede weet je kind heel goed hoe hij of zij dan wel de aandacht kan krijgen. Beter is dan om weer uit te leggen waarom iets niet mag of vragen te stellen om je kind af te leiden. 'Wat heb je allemaal gedaan vandaag?' is een handige vraag om het eten bijvoorbeeld veel leuker te maken.

Begrip tonen

Begrip tonen naar je kind is heel belangrijk in het proces om je kind te laten wennen aan het feit dat hij niet altijd zijn zin krijgt. 'Ja, ik snap heel goed dat je die raceauto wil, hij ziet er heel stoer uit'. Zo lijkt het in eerste instantie alsof je het eens bent met je kind, en dan is de afwijzing die volgt minder erg. Zeker als je het als volgt verpakt: 'Misschien dat je die voor je verjaardag kan vragen'. Eigenlijk zeg je dan niet eens 'nee', maar eerder 'nu niet'. 

Vermijd dreigementen

Het lijkt zo verleidelijk: dreigen dat je kind geen tv mag kijken als hij nu zijn eten niet eet. In sommige gevallen kan dit werken, maar vaak gooien ze alles in de strijd en kan het ze niet eens meer schelen dat ze geen tv mogen kijken. Dan willen ze gewoon de discussie van jou winnen. En omdat schreeuwen en krijsen niet bovenaan je lijstje staat, geef je misschien weer toe. Waardoor al je dreigementen vervolgens loos zijn. In plaats daarvan kan je weer beter uitleggen waarom je iets wel of niet wil. Als je zelf heel rustig blijft en er misschien een grapje van maakt, vindt je kind het weer leuk en is hij of zij misschien wel weer geneigd iets te eten. 

Nadenken voor het nee zeggen

Misschien is dit een beetje raar om in een artikel te zetten dat uitlegt hoe je makkelijker nee zegt tegen je kind, maar heb je er wel eens over nagedacht waarom je nee zegt? Als je kind iets vraagt, zeg je dan gewoon nee om er maar snel vanaf te zijn? Of omdat het automatisme is? Dit komt vaker voor dan je misschien denkt. Als je bij een vraag van je kind even nadenkt voor je antwoord geeft, kan je goed relativeren of het echt een nee is. Daarnaast laat je ook zien dat je serieus nadenkt over de vraag van je kind, waardoor het zal wachten met zeuren. Mama denkt erover na, dus het antwoord wordt dan belangrijker gevonden dan de automatische nee. Want waar jouw nee automatisch is, zal dat gezeur dat je vervolgens krijgt dat ook zijn. 

Consequent zijn

Heel belangrijk, of je nou ja of nee zegt, is om consequent te blijven. Heb je eenmaal besloten dat iets een nee is, dan moet je wel voet bij stuk houden. Als je anders zwicht onder het gezeur dan weten je kids dat ze dat altijd kunnen doen om hun zin door te drijven. Denk daarom bewust na over je beslissing en blijf er vervolgens achter staan. En zorg ook dat je op één lijn zit met je partner. Anders hebben je kids heel snel door bij wie ze wel iets voor elkaar kunnen krijgen en bij wie niet. 

Impulsaankopen

Ben jij ook wel eens verleid door het snoepschap bij de kassa? Of was je eens in een gulle bui en trok je zomaar een barbiepaard uit het schap bij de Action, terwijl het niet op je lijstje stond? Tsja, dan moet je niet gek opkijken als je kind denkt dat het dan altijd wel zo kan. Als het bij jou er vanaf hangt hoe je pet staat of je kind wel of niet iets kan krijgen, zal hij of zij natuurlijk de uiterste best doen om jou over te halen. Goedschiks of kwaadschiks. Het kan enorm helpen om standaard van tevoren een lijstje te maken met dingen die je nodig hebt en daar niet vanaf te wijken (tenzij je echt iets belangrijks bent vergeten). Je kind weet dan: alles wat niet op het lijstje staat, heeft ook geen zin om te vragen. 

Heb jij ook wel eens moeite om nee te zeggen? Wat doe jij om ruzies met je kind zoveel mogelijk te voorkomen of op te lossen? We horen het graag! Laat je tip achter in een reactie.