Je constant aanpassen, een ommekeer, een bizarre wending van je leven, dat is wat er met je gebeurt als een er een nieuw leven wordt geboren.
Ook al traan je in mijn armen
maak je mij wakker in mijn dromen
Ik sta op, voor dag en jou.
Je klikt het licht aan van het schemerlampje naast je bed, midden in de nacht, en je fluistert lieve woordjes. Je draait je om en kust hem, je streelt hem zachtjes over zijn wang.
Stil probeer je de kussens op te schudden, je ontbloot je borst en een klein mondje zoekt met zijn ogen dicht de weg. Ik hoor hem slikken, een diepe zucht en even later dommelt hij heel langzaam en tevree weer in.
Ik zeg het niet altijd en misschien heb ik je het niet altijd verteld. Misschien denk jij dat ik het vergeet of het niet zie. Maar ik hoor je en je bent altijd in mijn gedachten. Jij bent die moeder die er altijd voor hem is, jij staat op voor dag en dauw. Jij bent een van die mooie vrouwen waar 's nachts de lichten nog branden, waar moederliefde de huizen vervult met warmte. Jij bent een mamma.
Je constant aanpassen, een ommekeer, een ommezwaai een transformatie een bizarre wending van je leven, dat is wat er met je gebeurt als een er een nieuw leven wordt geboren. Het enige constante is dat alles verandert. Opnieuw een ritme vinden, je draai vinden, en als je net lekker ligt...
Op de dag dat je juist denkt dat het niet gaat gebeuren, de uitgerekende datum, gebeurde het wel.
Midden in de nacht braken de vliezen en een paar uur later reden we over verlate wegen naar waar het gebeuren zou. Ik houd van die stilte zo midden in de nacht, dat er niemand is; geen auto, geen mens op straat, het geeft je het gevoel dat je even alleen bent, alleen met ze tweeën iets bijzonders gaat doen.
Dat gevoel gaat snel weer over als je ontdekt dat je niet de enige bent die een kindje krijgt deze dag, maar de schijn was er toch even en lieve Jack, jij bent in ieder geval wel het mooiste kindje van allemaal.
In een aantal uren verandert alles in mijn leven; hoe ik denk, wat ik zeg, ik verspreek me en haal dingen door elkaar, ik vergeet en verbaster woorden en opeens rij ik als een bejaarde op zondag.
Mijn leven, mijn gedachtes lijken steeds fases, een opeenschakeling van fragmenten die je eerst door de adrenaline in een rush beleeft en daarna door slaapgebrek ervaart als een film waar je zelf geen regie over hebt.
In de ochtend reden we alweer terug, nadat ik natuurlijk feilloos vergeten was hoe ook alweer zo'n Maxi-Cosi in de autogordel moest . En toen gebeurde het, misschien was ik overrompeld door het weerzien met mijn andere zoon, die zo lief was voor zijn broertje, of dat ik weer verbijsterd was hoe klein baby's ook alweer kunnen zijn. In ieder geval nog een omwenteling in je leven, al duurde deze maar week.
Want daar stond ze dan met haar vriendelijke lach; de kraamhulp of de Eneco-assistente, de stroom en energie-verzorgster en voordat ik het wist was het weer gebeurd, ik was er weer ingetrapt.
De gehele week lang draaide onze wasmachine op volle toeren, de droger was zo heet dat ik erop kon koken en de thermostaat was opeens de nieuwste smartphone waar iedereen op los swipete.
Ik kreeg heimwee naar onze oude boiler. Handig hoor de nieuwe cv-ketel, altijd warm water, maar je zou toch bijna vermoedens krijgen dat de grote energiereuzen de verloskundige en kraamhulp geld toestoppen. Het valt mij dan ook wel tegen dat we nog steeds geen kaart hebben gehad van mijn geliefde energieleverancier.
Ach ja en nu ze is weer weg, we hebben ons leven weer terug en hoe. Wat een mooi en heerlijk ventje hebben we weer. Wat een geluk denk ik, terwijl het nummer "changes" van Tupac voorbij hoor komen op de autoradio, geluk: een verandering van zorgen.
Kus Arthur
Andere artikelen in deze categorie